माझे इतर लेख वाचण्यासाठी ब्लॉगच्या होम पेज वर कॅटेगरी (catagory ) वरील ऑप्शनला जा आणि आपल्या आवडीचा ब्लॉग वाचा. आवडलेला ब्लॉग आपल्या मित्रांना ,सहकाऱ्यांना whatsapp, facebook द्वारे शेअर करा. किंवा पेजची लिंक तुमच्या whatsapp ग्रुपला share करा.धन्यवाद.....!

Saturday, September 05, 2020

शिक्षक दिनानिमित्त मन मोकळं करताना



           जन्मोजन्मी आम्ही बहु पुण्य केले.
मी एक शिक्षक आहे!
आपण कोणासही सांगून बघा. त्यांच्या भुवया कवतुकानं थोड्या तरी  उंचावतात. थोडा हेवा वाटतो.  अन्  त्यांच्या मनात येतं , " काश! मै भी टिचर होता । "
येतंच त्यांच्या मनात असं . का येऊ नये ?
      इतकी चैतन्यदायी सेवा दुसऱ्या कोणाच्या नशीबी नाही. वर्गातील प्रत्येक मूल हे निरागस देवरूप आहे आणि आम्ही शिक्षक हे त्याचे  सेवक आहोत. आपण मुलांमध्ये खूप छान रमतो. मनात कायम या मुलांच्या आठवणी. त्यांच्या सहवासातील दिवस अधूनमधून कायम आठवतात.

वर्गाचा फुलोरा करणं शिक्षकाला छान जमतं. मुलांच्या सहवासात विषय फुलतात आणि.... दिवस इकडचा तिकडं कधी होतो  ते कळतही नाही. आम्ही मुलांप्रमाणे रोज शाळेत जातो. मी शाळेत आहे किंवा मी  शाळेत जात आहे..... हे सांगणं किती मस्त वाटतं ना ?
मी कामाला जात नाही. कधीच नाही. नेहमी शाळेतच जातो. कायम जातो. आम्हालाही मुलांसारख्या सुट्या असतात. माझ्या वर्गाने सामना जिंकला की मीही उड्या मारतो.
विशेष दिवस असतील तर मुलांप्रमाणे आम्हीही नटतो. एकदम.... क ssडssक.

एकंदरीत काय तर.... शाळा आम्हाला कायम ताजी ठेवते, आणि आम्ही मुलांना . आमची कायम सदाफुली  असते मनाची .इतरांच्या चेहऱ्यावरचं तेज आणि शिक्षकाच्या चेहऱ्यावरचं तेज पाहता शिक्षक खूपच  प्रसन्न वाटतात.

        बाईंचा गजरा , साडी आणि चेहऱ्यावरचं हास्य   मुलींसाठी  नेहमी कौतुकाचा विषय असतो. एखाद्या दिवसाचं स्माईल वेगळं असलं तर मुलं- मुली लगेच ओळखतात . नव्या कोऱ्या पोताची, परीटघडीची साडी. बाई आणि आई यांनाच शोभून दिसते . बरीच मुलं-मुली आपल्या आवडत्या  शिक्षिकांमध्ये आईला , आजीला ,मावशीला पाहताना दिसतात. कंबरेला पदर खोवून बाई जेव्हा खो देतात तेव्हा त्या.... मुलांमध्ये मूल होऊन जातात.
हादग्यात फेर धरून नाचतात . फुगडी घालतात , तेव्हा मुलींना ताई आई पेक्षा बाई जवळच्या वाटतात .कधी काही चुकलं तर आई बाबा पेक्षा बाई आणि सर कडक वाटतात .
शाळेतील स्नेहसंमेलन असेल तर पोरी एखाद्या उत्सवाला ही इतक्या नटत नाहीत .इतक्या त्या खुश असतात.  तेव्हा त्यांचा उत्साह आणि आनंद ओसंडून वाहत असतो .मुलांच्यात मूल होऊन लगोरी खेळताना  आणि धप्पाधप्पी खेळताना शाळेचे अंगण मुलांसोबत शिक्षकांना देखील कमी पडतं .

मुलांसोबत इंग्लिश संभाषण करताना  मुलांना अभिमान वाटतो , पालकांचा आनंद गगनात मावत नाही आणि भविष्यात  हाच विद्यार्थी  मोठा साहेब होऊन  इंग्लिश बोलताना शिक्षकांचा उर  नक्कीच भरून येतो .  मैदानावर सावरून विजयी मुद्रेने कबड्डी.. कबड्डी म्हणत सर  कबड्डीची एन्ट्री टाकतात... आणि मुलांकडून मस्त पैकी  पकडले जातात ; तेव्हा तेही मनसोक्त हसतात.  कायम  अंपायरची शिट्टी गळ्यात अडकवून असलेले शिक्षक खोखो खेळायला मैदानात आले की मुलं शिक्षकांची पळता भुई थोडी करतात , पण शिक्षकांचं त्या वेळेचे हरणं हेआम्हा  शिक्षकांचा उद्याचा विजय असतो ,हे जाणून असतो आम्ही . स्वातंत्र्यदिनी अथवा प्रजासत्ताक दिनी विद्यार्थ्यांच्या मुखातून  आमच्यातील शिक्षक गावकाऱ्यासमोर व्यक्त असतो .पालक विद्यार्थ्यांचं  टाळ्या आणि रोख बक्षीस देऊन कौतुक करतात,  शिक्षक  मात्र तेव्हा मनातून हरखून जातात .


      जीवन  आनंदाने जगण्याचा  हा उत्सव या  मुलांमुळे शिक्षकांना  दररोज प्राप्त होत असतो .
पेन्सिल  हातात धरतानाही लटपटणारे हात,
जेंव्हा हुबेहूब शिक्षकांच्या अक्षरांची नक्कल करतात............ ते असतं आमचं प्रशस्तीपत्र.
दिवसातून वीस पंचवीस वेळा शिकवलेली अक्षरं दुसऱ्या दिवशी पुन्हा चुकीची उच्चारणारा विद्यार्थी जेंव्हा खडाखडा वाचु लागतो..............
ते असतं आमचं बक्षीस.
आदल्या दिवशी ज्याच्यावर प्रचंड रागावून गेलो ,
तोच विद्यार्थी दुसऱ्या दिवशी सकाळी छानसं हसुन
Good morning म्हणतो ना............!!!!!
तो असतो आमचा पुरस्कार.
          एरवी उनाडक्या करणाऱ्या मुलामुलींना कानपिचक्या देतात , काही वेळा शिक्षा देतात पण ; हेच शिक्षक निरोपाच्या वेळी मुलांसाठी व्याकुळ होतात .
           काय असतात यांचे ऋणानुबंध ?  काही कळत नाही अशा वेळी. कुणी काहीही म्हणा.... हे पुण्य फक्त शिक्षकालाच लाभते. शिक्षक  दिनानिमित्त शाळेतील सर्वच मुलं शिक्षकांचे ऋण कमी करण्याचा प्रयत्न करतात आणि नकळत  अधिक ऋणात गुंतून जातात ; हे त्यांना देखील कळत नाही  ...........!


                   बहुतांश शिक्षक खेड्यापाड्यात शिकले ,घडले. त्यांनी शहरी मुलांनाही घडवले तसे खेड्यातील मुलांनाही. सर (गुरुजी ) ... बाई (मॅडम )..  हे कायम मुलांचे  आदर्श राहिले आहेत. म्हणून तर त्यांच्या घरी मुलांची कायम गर्दी असते. मुलं ज्याम भारी  आनंदी असतात.

हे सारं असं होतं....
मग अभिमान वाटू लागतो...
मी शिक्षक असल्याचा.
आचार्य चाणक्य शिक्षक होते.
सावित्रीबाई शिक्षिका होत्या.
महात्मा फुले शिक्षक होते.
लोकमान्य शिक्षक होते.
गोखले शिक्षक होते.
केशवसूत शिक्षक होते..
सावरकर शिक्षक होते...
डॉ. सर्व पल्ली राधाकृष्णनन
डॉ. ए.पी.जे. कलाम ....
आचार्य अत्रे शिक्षक होते...
ताराबाई मोडक..शिक्षिका होत्या.
अनुताई वाघ शिक्षिका होत्या.
 साने गुरुजी शिक्षक होते.
व्यंकटेश माडगूळकर शिक्षक होते....
राजन गवस शिक्षक आहेत ...
आणि
आज मी देखील  शिक्षक आहे.
अभिमान आहे.

जेव्हा माझ्या भोवती पाप पुण्याची चर्चा होते तेव्हा माझ्यातील अज्ञात शिक्षक माझ्याशी बोलू लागतो  आणि म्हणतो .....
                 
  नाही पंढरीशी जाणे ।नाही केली कधी वारी ।
  माझी शाळा माझे घर ।  हिच माझी  पंढरी !!

  माझा खडु-फळा । हेच  टाळ  विणा नी मृदंग।
  फुले ज्ञानाची घेउन । रोज रंगतो अभंग !!

  मन मोकळे कराया ।जेव्हा येतात लेकरं ।
  त्यांच्या डोळ्यातलं पाणी । हेच चंद्रभागा तीर !!

  सारे  दु:ख  विसरुन । देतो दान आनंदाचे ।
  या उपरी काय  । पुण्य देव दर्शनाचे !!

  ज्ञानदानाचे हे व्रत । हीच माझी एकादशी ।
  माझ्या लेकराचं यश । माझे प्रयाग काशी !!

  जेव्हा येतात लेकरं । सुख-दु:ख विसरायला ।
  त्यांच्या रुपात विठ्ठल । रोज येतो भेटायला !!
                 
असं माझं मन माझ्या जवळ मोकळं होतं.
 पण यावर्षीचा  शिक्षक दिन मात्र ऑनलाईन साजरा होतोय . प्रत्येक वर्षाचा आनंद आजचा शिक्षक दिन देऊ शकत नाही .  कोविड च्या प्रभावाखाली काम करताना   डॉक्टर , नर्सेस यांच्या बरोबरीने समाजाचे ऋण   फेडण्यासाठी शिक्षक देखील सहभागी झाले होते .  या लॉकदौंच्या काळात पडेल ते काम शिक्षकांनी केलं . यावेळी मात्र शिक्षकांना वेगळा अनुभव आला . तरीही शिक्षकांनी समाजाचं ऋण  फेडलं ............

यावर्षी अजूनही शाळा भरल्या नाहीत .कोवळ्या मनाची मुलं शिक्षकांना भेटायला उत्सुक आहेत .आपलं मन शिक्षकाजवल मोकळं करायला आतुर आहेत .पण नियतीनं साऱ्या जगाला रोखलंय . त्याही परिस्थितीत शिक्षक झटतोय .आपल्या  प्रत्येक विद्य्राथ्यांचं  शैक्षणिक वर्ष वाया जाऊ नये म्हणून प्रयत्न करतोय. पालकांपेक्षा अधिक काळजी आमच्यातील शिक्षक घेतोय .ऑनलाईन शिक्षण घेता येत नाही अशा प्रत्येक विद्यार्थ्यापर्यंत  पोचण्याचा प्रयत्न करतोय . आणि आपलं गुरू शिष्याचं नातं जपतोय .
असं हे भाग्य केवळ शिक्षकांना मिळते...!
मग सांगा , का नाही लोकांना हेवा वाटणार?  वाटणारच.
ते विचारतील..........      कसं काय बुवा हे झालं?
त्यांना मस्त नामदेवांचा अभंग ऐकवायचा........... बस्स.......!
जन्मोजन्मी आम्ही बहु पुण्य केले ।
 *********************************
माझ्या सारख्या  असंख्य शिक्षकांना समर्पित
🙏🙏🌷🌷🌹

🙏🙏🙏🙏🙏
 इतर आणखी काही लेख वाचण्यासाठी माझ्या
 bhausahebmahanor.blogspot.com
ला भेट द्या./ ब्लॉगला फॉलो करा.
🙏🙏🙏🙏🙏
  एखादा ब्लॉग आवडल्यास आपल्या मित्रांना  whatsapp किंवा facebook द्वारे  share करु शकता.
🙏🙏🙏🙏🙏

2 comments: